Over de hele aarde zien we land dat overbebouwd is en verwoest is door uitgebreid chemisch gebruik. De microben zijn dood. Er groeit niets. Wanneer we voedsel eten, komt dit in ons wezen terecht. We staan niet los van het land, het is een essentieel onderdeel van ons, we zijn verbonden met alles wat we ermee doen. Als wij als samenleving ziek zijn, is ons land dat ook.

​

Wij kunnen genezen. Wij hebben hoop. Door middel van onderwijs en intentie kunnen we een systeem creëren dat werkt met de natuurlijke elementen van het leven in een synchroniciteit waardoor de mensheid kan gedijen.

​

​

​

​